BİZ SON HALKASIYIZ BU KUŞAĞIN
Düþündüm bu gece…
Yolcu ettim Ay’ý daðlarýn arkasýndan
Kayarken yýldýzlarý eledim
Dilekler diledim
Ve sözgecinden geçirdim zamanýn
Bu Ramazan ayý arefesinde
Biz bilemeyiz ki; evrende neler olup bittiðini “Allahu alem”
Kaç yýldýzý öldürüp, kaç yýldýzý dirilttiðini
Lakin; biz biliriz
Bir nesil doðar
Bir nesil ölür
Ýþte biz de; son halkasýyýz bu zamanýn
Ýþte biz; son halkasýyýz bu kuþaðýn
Biz her þeyi gördük dünden bu güne
Þanslýyýz yani, ayak uyduramasak da
Lastik ayakkabýlarýmýzla yürüdük geleceðe
ve lastik ayakkabýlarýmýzýn içinde çürüdü çoraplarýmýz
Öyle aðýr yükler taþýdýk ki, zamaný yendik biz
Ve biz son halkasýyýz bu kuþaðýn
Öyle yükler taþýdýk ki dere yamaçlarýndan
Sýrtlarda; sýký sýký kolanlanmýþ aðýr mý aðýr yük
ve deðirmen zahralarý bizden büyük
Dinlenmek için;
yol kenarlarýnda yükseltiler aradýk
Gözler ki, o gözler… içinde yerlerimizi arardýk
Birbirine bakardý insanlar çýkarsýz
açmak için kapýsýný yüreklerinin
Karanlýklarý aþardýk;
Yola ve yolcuya yetiþmek için
Gecenin uzayýþýnda sýzlardý damarlar
Göçler olurdu yollarýnda Caniðin, yaylanýn
Yükleri aðýr mý aðýr, göçler katar katardý
Alýnlarý boncuk boncuk ter olsada, gölüþleri sýcaktý
Son halkasýyýz biz bu kuþaðýn
Güzel günler geçirdik bizler
Kötü günler de...
Yoksa sadece düþ mü gördük zaman aralýðýnda
Mesela yaðmurlu günlerde çamura batardý sapan
Gýcýrtýsý çýkmazdý kaðnýlarýn
Kýzaklar takýlýrdý yamaçlardan inmek için
Çekemez di koca öküzler sapaný
Ve üzülürdü babam
Þimdi ne öküz kaldý, ne de öküze takýlý sapan
Lakin hala yaþýyor öküzlerin önünde yürüyen o çocuk
Ne sapaný tutan el kaldý, ne de öndereyi tutan
Son halkasýyýz bizler bu kuþaðýn
Daha dün gibi her þey
Evinin önünde armut aðacýnýn gölgesinde
Arkasýz bir iskemleye oturmuþtu annem
Bana göre yaþlý bir kadýn ve hala yaþýyor
Gazal çuvalýný indirmiþ ellerini ovuþturuyordu
Derin, derin nefes...
ve kat kat olmuþtu yorgunluktan
Tahta bisikletiyle oynayan bir çocuk
çamura bulanmýþ tekerlekleri parlýyordu güneþten
Þimdi büyüdü o çocuk
Lakin aðýrbaþlý ve üzgün
Sevginin kurumuþ kýrýntýlarýný arar durur ceplerinde
Bazen umudun bükülmüþ dizine koyar baþýný
Anne der… sen uzun yaþa emi…
Çoðalýr; Perþembeden Cuma’ ya saçýndaki aklar
ve biz son halkasýyýz derken bu kuþaðýn
þekiller oluþur gözlerinde
Düþünür bu kan gölüne dönderilen
Dünyanýn haritasý önünde
Ekrem SAYGI
15.05.2018 Manisa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.