BEKLENEN GÜN

Þafak daha kýnýndan çýkmadý beyler!!!
Penceresi açýktýr kulübenin, perdesi de yoktur
Dýþarýda yanan projektör kamaþtýrýyor gözlerimi
Saatime de bakmadým ki, bilemem sabaha kaç var

Böyle yazmalarýn faydasý yoktur bilirim
Yazýyorum iþte saçma sapan, eski bir alýþkanlýk
Çok eskiden, gece yazar gündüz yakardým yazdýklarýmý
Böyle teknolojiler de yoktu. kayýta, kuyuta alýnacak
Birilerine beðendirmek için yazsam, paylaþýmlar da yoktu
Birileri biri iki bir þeyler yazar, karalar bildiðince
Ticaretini yapar aklýnca yazdýklarýnýn, kazanýr
Benim böyle bir derdim de yok, aykýrý gelir bana
Ben neden yazdýðýmý gerçekten bilmem
Lakin þunu söylemeliyim ki, yazdýðým zaman;
Gerçekten rahatlýyorum.

Þubat geceleri soðuktur beyler!!! bunu ayazda kalanlar anlar
Ayazdayým ben. Ayaz sert vurur dýþarda kalan yüzlere
Velev ki olsa da masamýn altýnda ayaklarýmý ýsýtan sobam
Taþ ocaðýmda kaynasa da suyum, demlenmiþ olsa da çay’ým
Çeksem de cigaramdan arada bir nefes...Ayazdayým iþte...
Empati yaparak, alýþýlmýþlýðýmýn dýþýna atarým kendimi
Baþkalaþýma’ girer düþüncelerim, türbülansa geçer beynim
Söverim, sayarým, kýrarým dökerim. deli miyim ben neyim?
Çephede ayazaçalan mehmetcik’in yanýna giderim mesela
Ýþte o zaman ayaklarým buz keser benim, ayaza çalar gecelerim

Þafak daha kýnýndan çýkmadý beyler!!! ben hala beklemekteyim sabahý
Lakin biliyorum, doðacaktýr gün, beklenen günün sabahýnda
Öyle bir gün doðacak ki; Karabulutlarý silip götürecek üstümüzden
Denizlerin kumsala sürüklediði, o minicik bedenlerin
Mazlum halklarýn yüreðinde yeniden diriliþi olacaktýr...

Doðacaktýr elbet gün, beklenen günün sabahýnda
Doðacak; Görünmeyen öteki yüzlerini görünür edecek zalimlerin
Halkýn omuzlarýna basýp,
Ýnsan çiftlikleri kuran zalimlerin lekeleri çýkacak ortaya
Ey ülkesiz kalan dünyanýn çocuklarý, evsizler, yurtsuzlar
Bilirim bütün resimlerinizde hüzün vardýr sizin
Elbette doðacak sizin de beklediðiniz gün
Sizin de açacak bahçenizde güller, yeþerecek tohumlarýnýz
Balçýk gibi suratlarýna yapýþacak onlarýn, içinizde oluþan yaralar
Ve onlar!!! bu güzelim dünyanýn düzenini bozanlar
Kan gölüne çevirdikleri kum çöllerine tek tek gömülecekler
Ve her birinin kafalarýna taþlar dikilip
Her bir ölümlerinde çentikler atýlacak ve sarýlacak yaralar

Þafak daha kýnýndan çýkmadý beyler!!!
Zalimlere ölüm demekten baþka çarem yok
Elbette beklenen gün doðacaktýr
Bizi mgibiler; Umud’un türkülerini söyleriz hep bir aðýzdan
Taa ki insanlýk kazanana kadar...

Ekrem saygý
Manisa
Sosyal Medyada Paylaşın: