MEDENİ (!) VAMPİRLER
Þu güzel cennet dünyayý,
Zindana çevirenler var içimizde
Geleceðe yönelik tatlý rüyayý,
Zehir edenler var bahçelerimizde
Kötü, iðrenç manzaralara artýk bakamýyorum
Baktýkça da insanlýðýmdan utanç duyuyorum
Dünyamýzý cehenneme çeviriyor bir avuç insan
Hümanist sanýrsýn, beyanlarýna bakarsan
Mikroplar bulaþtýrýr bu tipler, eðer sokulursan
Her gördüðüm yerde yüzlerine tükürüyorum
Yoksa insanlýðýmdan utanç duyuyorum
Ne dünya umurlarýnda, ne çoluk çocuk
Sesleri cehennem zebanileri misali, boðuk
Zahiren þirin görünmeye çalýþsalar da içleri soðuk
Bu zelil yaratýklarý gördüðümde, iðreniyorum
Ýðrenmezsem insanlýðýmdan utanç duyuyorum
Sýkýlýyorum bunlarla ayný gezegende yaþamaktan
Miden bulanýyor, görsem bile uzaktan
Ömür boyu þahit oldum kurduklarý tuzaktan
Demokrasiden bahsettiklerinde adeta çýldýrýyorum
Tepki göstermezsem insanlýðýmdan utanç duyuyorum
Ýyi insanlar seyrettikleri müddetçe, kötüler cirit atar
Yaptýklarý kötülüklerin üzerine, köpekler gibi yatar
Bu çirkeflikleri bana, hançerler gibi saplar
Ýnsan müsveddesi olan bu canileri tel’ in ediyorum
Yoksa insanlýðýmdan büyük utanç duyuyorum
Dünyamýzýn baþýna beladýr bu medeni (!) vampirler
Ýt gibi kemiklerin baþýna birlikte üþüþürler
Genç, ihtiyar, çocuklarý ayýrt etmeyecek kadar vahþiler
Yaptýklarý mezalime tanýk oldukça, lanet ediyorum
Lanet etmezsem insanlýðýmdan utanç duyuyorum
Münkiri el, dil veya kalp ile mahkûm etmek lazým
Bir insan olarak direneceðim, çýkýncaya kadar avazým
Ýnsanlarýn ortak mayasýndan, sadýr etmiþ mizacým
Yapýlan tüm kötülüklere karþý, set olup duruyorum
Durmazsam, yaþantýmdan, insanlýðýmdan utanç duyuyorum.
15.05.2018-Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.