ANNECİĞİMİN SON NEFESİ

Haziran ayýnýn beþi, saat iki buçuk sularýnda
Büyük kýyametin koptu yanýbaþýmýzda
Kýyamet Seni alýp aramýzdan götürdü
Bizim de bütün organlarýmýzý söktürdü

Sen nefesini vermeden ben zaten ölmüþtüm
Ahiret alemini, Sen’den önce görmüþtüm
Sonra kendime geldim, ama baygýn ve sersem
Ýflas ettiðinden taþýyamýyordu beni cüssem

Anne, hayatýnýn güzelliði kadar ölümün de güzeldi
Diðer güzel hasletlerin gibi o da Sana özeldi
Yüzünün nuru beyaz kefenine yansýmýþtý
Seni gören ölü deðil, daha diri sanmýþtý

Haberin çabuk yayýldý Bingöl’de, Türkiye’de
Herkes bizi sorar iken, biz sürünüyorduk yerde
Çünkü dün var olan Annem, bugün artýk yoktu
Hepimizin beli tam orta yerinden kopmuþtu

Sen ölünce tüm ilaçlar, serumlar eczanede kaldý
Dünyanýn son suyu ile de miden yýkandý
Senin ölümünle birlikte Dünya da son bulmuþtu
Zaten gömüldüðün gün güneþ baþka doðmuþtu

Anne, dünyayý terk etmen ile hastaneler de boþaldý
Uzman doktorlarýn birçoðu boþta kaldý
Meðer dünyanýn bütün hastalýklarýný taþýyormuþsun
Hem de içine hapsederek onlarla boðuþmuþsun

Anne, kabrin aynen bir cennet bahçesi
Ýçindeki ses, Hz. Ayþe’nin, Hz. Fatma’nýn sesi
Hani o gördüðün Cennetül Baki, Cennetül Mualla
Týpký onun gibi, yanýnda sönük kalýr bu Dünya

Anneciðim, ‘’annesizlik’’ yeryüzündeki acýlarýn en acýsý
Bu acýyý vermez yeryüzündeki toplam acýlarýn sayýsý
Onun için anneler hep baþa taç edilmiþ
Dünya kurulduðundan beri bu adet devam etmiþ

Anneciðim, Sen bizim her þeyimizdin
Evimiz, barkýmýz, aþýmýz, ciðerimizdin
Onun için Sen olmadan yaþayamýyoruz
Allah’a duamýz, her gün rüyamýza gir diyoruz

Anne, sensiz dünya malýný neydeyim
Sýkýntýmý, kederimi kiminle paylaþayým
Kaybettim yolumu, pusulamý
Kimden yardým isteyip bulmaya çalýþayým

Anneciðim, bütün sýkýntýlarda baþta koþardýn
Ne oldu diye detaylý sorardýn
Tam öðrenip çözüm bulmadan
Gece sabaha kadar uyuyamazdýn

Senin hapþýrman bizim hastalýðýmýzdý
Senin hastalýðýn bizim ölümümüzdü
Senin ölümün kâinatýn sonuydu
Ýþte böylece her þey sönüp yok oldu

Anneciðim, mezarýna geldim, bana hiç ses vermedin
‘’Üzülme! Bak artýk iyileþtim’’ demedin
Oysa son nefesine kadar bize hep seslenirdin
‘’Üzülmeyin, ‘’bakýn Ben çok iyiyim’’ derdin

Anne, gözlerine, kulaklarýna toprak doldu mu?
Baþýna koyduðumuz taþ Seni yordu mu?
Hani Sen karanlýðý aydýnlýk kadar severdin
Kabrinin karanlýðýný da sevip uyudun mu?

Dünya sýkýntýlarýný üzerinden atan vücudun artýk rahat mý?
Mezarýndaki güllük-gülistanlýk tamam mý?
O çok sevdiðin peygamberler, ashaplar
Gelip kabrinde oturdular mý?

Anneciðim, nereye baksam hep Seni görüyorum
Tabiatýn bütün olaylarýnda Seni izliyorum
Hayatýnýn filmi zihnimde dolaþsa da
Seyretmeye asla doyamýyorum

Anne, Sen rahat et ebedi istirahatgahýnda
Ben sürünmeye devam edeyim bu Dünya’da
Çok büyük sýkýntýlar yaþadýðýmda
Yüzüstü býrakma gel yine imdada

Ey merhume annem, anneciðim
Ben bundan böyle her gün öleceðim
Bu fani Dünya yüzüme gülse de
Artýk hiçbir zaman içten gülemeyeceðim

Ahiret hayatýndan bazen selam gönder, emi
Sýkýntýlarýný giderip deþarj et kalbimi
Dünya’nýn tüm nimetleri önüme serilse de
Vermez, verdiðin hazzýn binde birini

Ya Rabb! Ahirette Anamla buluþmayý nasip eyle
Bu mesajýmý tüm Nebilere, Peygamberlere söyle
Kýyamet günü olan roj-i mahþerde
Cümlemizi merhamet edeceðin kullarýndan eyle
Sosyal Medyada Paylaşın: