ZAMANSIZDI GİDİŞİN

Bir akþam üstüydü gidiþin
Aylardan temmuz
Arkandan koþtum yetiþemedim
Söyleyecek o kadar çok þey vardý ki
Hepsini içime attým
Yaþlý gözlerle yolcu etmek istemedim
Biliyordum
Gidersen içimdeki ateþ sönecekti
Ve bir daha hiç kimse
Bu ateþi yakamayacaktý
Karanlýða gömülecekti herþey
Pusulasýz bir gemi gibi
Yolumu kaybedecektim
Gidiþini görmemek için gözlerimi kapadým
Öylesine acýdý ki içim
Keþke oysalardý gözlerimi
Ýnan bu kadar acý duymazdým
Acým yaþ olup akmalýydý gözlerimden
Aðlayamadým
Gidiþini önlemek için tutmalýydým ellerinden
Kapanmalýydým ayaklarýna
Peki ben ne yaptým
Sana bu kadar yakýnken
Olduðum yerde öylece kaldým
Ellerim deðil miydi
Her dokunuþum da seni ürperten
Ürperirdin yine biliyorum
Bir kez dokunsam tutsaydým ellerini
Gidemezdin
Bir yýkým oldu gidiþin
Sen adým adým uzaklaþtýkça benden
Çöküp kaldý bedenim olduðu yerde
Nice acýlara göðüs geren bu yürek
Bu kez yenilmiþti
Kendimi toparlamalý ayaða kalkmalýydým
Kalkamadým
Oysa ben gideceðini biliyordum
Hazýrlamýþtým buna kendimi
Kaçak zamanlarý yaþýyorduk ikimiz de
Zaman su gibi akacak
Ve sen gidecektin ...




Refik
14 . 05 . 2018
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: