DELİ DEĞİLİM BEN

Aklýmý kaçýrdýðýma dair dedikodular yayýlýyor ortalýkta.
Tanrým inkar edemiyorum bunu.
Ýkilem içindeyim. Bir tahterevallideyim karþýmda kendim. Elimden bir þey gelmiyor.
Gelen her acýya katlanmak zorunda olduðumun da farkýndayým.
Bilinç altýmda tekrar tekrar dönen sahneler dýþarý taþýyor gibi. Bir görünüp bir kayboluyor.
Oysa týmarhanelerde rastlayabilirdim kendime. Bir deliye sorar gibi, hatýrýmý sorabilirdim.
Belki de kendimden kaçmanýn yolunu bulmalýyým. Yoksa tutsak edebilirim kendimi. Ýnsan hem kendine tutsak, hem gardiyan olabilir mi?
Zihnim buna izin vermiyor, ben de pek þikayetçi deðilim hani.
Ruhumun isyaný bedenimde tahrifata yol açýyor. Bu aptal bedende tutunamayacaðýný söyledi. Eyleme baþlamýþ, sloganlarla beynimi inleten koca bir kalabalýk gibi ruhum. Fakat biliyorum, yalnýzým.
Bu ses de ne? Bir þarký ruhumu dansa kaldýrmaya çalýþýyor, oysa devrim de yok içeride. Olaðanüstü bir hal. Her þey ayný, her þey ayrý...
Yeterrr, Susturun þu lanet olasý müziði, duymak istemiyorum. Bir fare gibi beynimi kemiriyor bu kaba kalabalýk.
Aynalar da kýrýk. Yansýmam bir suyun yüzeyinde belli belirsiz. Siluetimi düþürdüm.
Oysa yüzümde bir joker sýrýtýþý vardý, dudaklarý jilet kesiði...
Tanrým yoruldum, tut ellerimden uykuya götür beni.
Sosyal Medyada Paylaşın: