Elini sakladý adam
Koyu bir sessizliðin içine koydu avuçlarýný
Muhannet gülümsemesini yutkundu kadýn
Bu esnada et kemiðinden arlandý
Tünedi sevinçleriyle geldi evin kýzý
Omzunda yok bir korku taþýyordu
Ritimsiz sesiyle
Anne dedi hey anne
Benim yarýnýmý nereye koydun
Nerde benim namusluluðum
/
Katý bir kullukla öðündü zaman
Elit insanlýk çözdü menfaatini
Bilmece tam buradan baþladý yine
Ölüm pür ü pak ettiðinde
Hayatý
/
Islandý sessizlik adamýn avuçlarýnda
Dudak kývrýmlarý açýldý bir bir sustasýný
Ayný zamanda okundu hafif meþrep bir aðlama
Kadýnýn diri bakan gözlerinde
Gecikmiþ bir matemle
Kamusal kadýnlýðýný söz etti kýz
Er kiþilerin yokluðunda hayat
Bir kýsa manevraydý sanki
Üzerinde debelenen
-
Ývedilikle soyunan bir geceyi serdi
Gösterecekti hünerini teninde
Ay ýþýðýna yalattýðý bedenini
Diriltti biperva
/
Çýkmaz sokaklarýn sonrasýndaydý zaman
Aç düþüncelerin soluðuyla
Per periþan kalmýþtý fikir
Adam kýrýlganlýðý yitmiþ bir canla
Ýndi kendinin içine
Acýmadan nefesine
Çýkarmak istiyordu günahýný
Kadýn aydýnlýktý güya daha
Örtbas etmek için dünü
Süslü bir kahkaha sundu kendine
Aldatarak ruhunu
Kýz topuklarý üzerinde dönerek aradý kendini
Etrafta kimseler yoktu ama
Hala yoktu
Hayat