bu behlül zamanlarda koytaþýna sürüyorum hayatýmý çevirecek kelime bulamadýk hoþ acýsý kalsýn hatýram
güne dönen yüzüm gerisinde ne býrakacaksa býraksýn bu yaðmurda aside benzer bir þeyler var yürüdükçe eriyor zamanlar alnýma düþen damladan anlýyorum ben en çok kendimi sevmiþim
geometrik bir coðrafya düþlüyorum köþesiz bir hayat uzamsýz bir durak yalansýz bir kucak bi dünya hayata tanýklaþmýþým umuru deðilim bi dünyanýn
gördüklerim beni göremiyor çok acý yaþadýklarýný hissediyorum içimde birikim köy köy dolaþan çelebiyim yarenime sormayýn beni aþkýmýn aklý yok içim dýþým insan kurusu benim bu hayatta seyrim bile yok.
23 Mayýs 2008 / KARATAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozanozgur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.