DİPLOMALI CÂHİLLERE
Ben bilirim demez, akýllý insan
Bin bilse de, bir bilene danýþýr.
Makam neye yarar, ey câhil adam!
Diploma deðil de, bilgi konuþur.
Kimi taytý ile, kimi fesiyle
Binen binenedir, yat hevesiyle
Uzaktan ses verir, siren sesiyle
Tüm gemiler, iskeleye yanaþýr.
Yol alýnýr ancak, nefsi güderek
Hedefe varýlmaz, çöplük diderek
Ýnsanlar anlaþýr, sohbet ederek
Hayvanlarsa, koklaþarak tanýþýr.
Habîbi göklere, çýkardý Burak
Ýmandan mahrumsa, gönüller kurak
Gassal, kefen, tabut; mezar son durak
Her an mevtasýný, bekler teneþir.
Hayran olunmaz mý, yarattýðýna?
Güneþin hem doðup, hem battýðýna
Cemâl þöyle dursun, Hak ýþýðýna
Bakýlmaz güneþe, gözler kamaþýr…
08/05/’18
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.