Ben Doğarken

Ben doðarken,
Erdemler susmuþ,
Çiçekler solmuþtu:
Kimi daraðacýnda
Kimi bekliyorken, yarýnlarda,
Kimide akan yaþlarda.

Uçuk yitik sevgilerde,
Ýþtahla ýsýrýlan bir dilim karpuzda
Kucaklaþan baðýrda,
Özlem duyulan dudaklarda.

Çiçekler boyun bükmüþtü:
Onura yedirilemeyen iþlerden
Evlere þenlik muhteremlerden!
Kapanan kapýlardan.

Gereksilerin baskýsýndan
Hizmet erbabýnýn surat askýsýndan
Öylesine kanýksatýlmýþ ki hal
Sanki sýcakta terlemesine rahatlýðý.

Çiçekler sýrt dönmüþtü ýþýða:
Güzelliðin erdemin, kaynaþtýrmasýna.
Toplumsal birlikteliðin yanaþtýrmasýna.
Ýtlerin dalaþtýrmasýna.

Dönüp te pencereden bakmaða.
Sýkýntýlýk diye, sokaktaki ahmaða.
Duyuldu mu avazlaþmanýn kýsýklýðý
Týnmýyordu, mezarlýk geçiþi sanki ýslýðý.

Nasýl dönülmez ki sýrt, belli idi illeti
Benimsetilmiþti hizmet almak;
Sanki toplumsal bir yüküm deðil de
Lütuf olarak sunuluyordu! Çekilmeliydi zilleti.

Kahroluyorken düþünceler
Gebe kalýyordu geceler.
Sükûnet sonrasýna, arbede sinen.
Solarken dökülende, bilenen.

Ýþte böyle bir arbedede doðmuþum,
Önce ve sonrasýnda yokmuþum.


19.07.1996
Sosyal Medyada Paylaşın: