SİLEMEM Kİ YAZGIYI

Bir kaç gün huzur bile, olamaz ki teselli,
Doðuþumdan kader bu, silemem ki yazgýyý
Çekmeye mahkum etti, alnýmdaki tecelli,
Hiç bitmeyen keder bu, silemem ki yazgýyý.


Eðri büðrü çizgiyle, önümde durdu rampa,
Taþýttý tüm yükünü, omuza bindi hampa,
Düzenine uydurup, hayat sürgündü kampa,
Ziyan olan heder bu, silemem ki yazgýyý.


Gençliðin baharýnda, kalbim o kadar naif,
Ýksiri bulunmazken, tesiri olmaz kaif,
Kabuðunun içinde, kimseye etmez tarif,
Kalbi dertli eder bu, silemem ki yazgýyý.


Zifiri’ye döndüyse, ne hayýr gelir günden,
Her aný ayný ise, hesap soramam dünden,
Baþýna ne geldiyse, hepsi kader yüzünden,
Caný yakan beter bu, silemem ki yazgýyý.


Her bir yana savurdu, poyrazýn soðuk yeli,
Sürükledi durmadan, yaðan yaðmurun seli,
Ne zaman dokunacak, gelip azrail eli,
Son duraða yeter bu, silemem ki yazgýyý.



Nesrin Önem
Tekirdað
Sosyal Medyada Paylaşın: