GÖNÜL GÖZÜNE KEFİL...

Kirli sýrlar
Sýrasýz ölümlere tuzak kuran
Andýkça haykýrýþýn kursaðýnda
Gel-geç anýlar.
Ölümden dem vurdukça
Diyebildiklerimizden de öte
Önce zaman
Sonra yalandan ibaret kayýp mekân.

Aþkýn hümayunu
Yüreðin dar cephesinde
Kuzgun misali:
Sevdiði en yüksek tepede
Kýyasýya savaþýn nefisle
Gölgelere yenik düþen
O cahil cesareti tümcelerin
Yanan baðrýna binaen
Neþriyatýn toplu kýyamý
Yine günlük hüzünler
Erdikçe yekûna
Aþina bir esinti
Gecedeki yelin pervasýz
Yürek burkuþu.

Haznesinde hicaptan bile öte
O yeknesak hüzün:
Olmazýn oluru genel kabul görmüþ;
Adeta toplu ölüm
Yine duygularý banýp da gerçeklere
Mantýk hatasý adeta:
Bilip bilmeden gönül koyduðun
Hatta en hayta fermanda
Kayýtlý
Sýra dýþý i mgeler:
Kâh bam teline esir düþen
Bazense gamýn tuzaðýna yakalanan.

Öncende saklý tuttuðunu
Yarýna taþýsan neye yarar ki,
Demelerin tecellisi
Yine andýkça gam
Gem vurmak belki arzuhaline
Gönül torbanda
Ýrili ufaklý nice kefen
Ta çocukluðundan bu yana
Düþtüðün aþklar ki
Ýzdüþümü her muhalif hayalin
Bazense yeni yetme
Yalan dünyanýn en kibirli zafiyeti.

Geride ne hoþ bir terennüm
Peyda olan gecenin zifirine
Yakalandýkça kadere,
Teslim olan bol
Keseden attýðýn bunca palavrayý
Bile bile sokarken gözüne…

Ýri tohumlar
Alýr da baþýný gider
Yine en esrikli zamanlarýn
Büyüsüne haiz
Sözü tükenen nice külliye
Her nasýlsa
Varsýl bir hikmet
Edindiðin mertebede.

Dünsüz müdür neyin günün hüznü?
Yoksa ön sözü mü ölümün?
Yine büyüyen o hengâmede
Bir deli rüzgâr adeta
Sondan baþa güttüðün
Ýrsaliyesi demir aldýðýn mahzenin:
En kuytusu en kutsal;
En son sözcük belki en
Baþtan kutsanan
Yine Tanrý nakþeden;
Yine en sýrdaþ hâkimiyet.

Gönül gözüne kefil
O aciz kulun
Olsa keþke hikmeti;
En mecalsiz halinle
Kýyama durduðun
Saðanaðýn
En sefil ümmeti.
Yine rahmeti boca eden
Göklerin deli fiþek esareti
Allah’ýn indinde
Bir meczup
Belki söylenmedik en garip sözcük
Yeri yok nasýlsa insan nezdinde.



Sosyal Medyada Paylaşın: