Ey ömrünce yaratana, diz çöküp yakaran dað, Ey taþlaþmýþ sinesinden, gözyaþý çýkaran dað,
Nice nice mahlûkatý, koynunda besleyensin, Mücevher taþlarý gibi, dünyayý süsleyen sin.
Bilirim baþýn dumanlý, bulutlara deðersin, Lakin asla maðrurlanma; yola boyun eðersin.
Sana aðýr gelen yükü taþýyorum bilesin, Ben insaným, sen yükümün önünde eðilesin.
Beni “Eþref-i Mahlûkat yaratmýþ ol yaradan, Sana sevgim ve hürmetim, dolayý ta Hiradan.
Ey hicrette peygamberi, baðrýnda saklayan dað, Ey ümmetin bahtýný, bi iznillâh aklayan dað;
O günden meftun olduðum, bir kutlu silsilesin, Bahtýmýzý güldürdün ya, ilelebet gülesin.
Meftunum, huzur da hep diz çökmüþ durursun diye, Medine’de Uhut’sun, Mekke’de Nursun diye,
Rasül’ün izi var diye, topraðýna taþýna, Að ören örümceðine, yuva yapan kuþuna.
Varsam bin salât ile gezsem yamaçlarýný, Yüz sürsem topraðýna, koklasam taþlarýný,
Sana þükran ve dualar, rabbim baþ eðdirmesin, Kýymetin hiç eksilmesin, hoyrat el deðdirmesin.
Süleyman ÞEN
Meftun: Tutkun, vurgun, gönül vermiþ. Silsile: 1- Zincir gibi bir sýra halinde uzayan þeylerin tümü. 2- Çok eskiye uzanan soy sop. Ümmet: Bir peygambere inananlarýn meydana getirdiði topluluk, cemaat. Þükran: Görülen bir iyiliðe karþý duyulan iç yükümü, minnettarlýk. Eþrefi-mahlûkat: Yaratýlanlarýn en þereflisi. Ýlelebet: Sonu gelmemecesine, sonsuzluða kadar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman Şen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.