Dünyayý yakýna getirdi amma, Bizi bizden öte attý internet, Uzak mevhumunu bitirdi amma, Erdemi bir pula sattý internet.
Facebok, tiwýtýr ve dahi yutup, Söktü içimizi, bizi uyutup, Çocuk, genç ihtiyar, önüne katýp, Aldý sürükledi, yuttu internet.
Çocuklar baþýnda baðlandý kaldý, Ödevi unuttu, oyuna daldý Yýlsonu karnede olanlar oldu. Umutlar tuþ oldu yattý internet.
Hacýlar, hocalar, daha niceler, Düþmüþler aðýna, durmaz bocalar, Harcanýr hesapsýz, gündüz geceler, Adamý kendinden etti internet.
Güya bilgi ile donanacaktýk, Asýrlýk uykudan uyanacaktýk, Yükselip, fezaya dayanacaktýk, Nice güneþ sende battý internet.
Kim kimdir, ne nedir belli deðilsin, Billahi hiç saðlam zemin deðilsin, Bazen kendin bile, kendin deðilsin Kimleri nereye, itti internet.
Sen ki, altýn tasta sunulmuþ zehir, Sen ki, laðým, pislik dolu bir nehir, Pis için de pis, kir içinde kir, Söyle, senden kim ne üttü internet.
Seninde geçecek çaðýn inþallah, Kar, boran olacak daðýn inþallah, Herkesle kopacak baðýn inþallah, Nicelerin ah-ý, tuttu internet.
Süleyman der suçun saymakla bitmez, Ne desem az gelir, billahi yetmez, Sen sanma kendini yýkýlmaz batmaz, Karun onca malla battý internet. Süleyman Þen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman Şen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.