Sizin de pembe hayal ettiklerinizi siyaha çevirdiler bilirim,
Benim de mavimi boyadýlar alaca bir karanlýða,
Yalnýzlýklar içinde çýktým kaç defa sabahlara,
Birikti yani onsuzluk,
Hani dahasý çok zor geliyor sabrýma,
"Ve ben.." kimsesiz kalan kalbimle döndüm kaç umudun kapýsýndan "baþým yerde onsuz"
Tövbesiz küfürler aðzýmda,
Bazý yaralar kapanmýyormuþ sahiden.Geçti sanýyorum kabuk baðlayýnca ama,gecesine yine baþlýyor kanamaya.
Yokluðunda yeni yetim duygular doðuyor kalbimde ömrü kýsa.Ýlk dile geliþlerinde seni soruyorlar, "gitti" diyemiyorum.. "bitti" deyince zaten ölüyorlar,
Sanki yüküm daha da artýyor gecenin ilerleyen saatleri,aðýrlaþýyorsun her dakika her saat yere seriyorsun beni. " Yetti " demeye varýyor da dilim,sendeki karþýlýðý "yetmedi" sözüne denk düþüyor.
Halimi görüp seni soruyolar,
"Çok sevmedim" bile diyemiyorum,
"Yok sevmedim" demeye benziyor diye,
Geceleri örtünüyorum üstüme,
Ah ben kaç kez " sen sanýp sarýldým kendi gölgeme "