Her nesne battal boydur mütevazý dünyamda. Gölgeler þaha kalkar, korkutur; büzülürüm. Þimþek hýzýyla geçen acýmasýz eyyamda, Takvim yapraklarýnýn altýnda ezilirim.
Doksan dokuzu ele, biri bana düþtü hep. Böyle þansý neyleyim; dertlerim kelep kelep. Saðýma dönsem kasap, soluma dönsem celep. Dostlarýn çengelinde kan revan yüzülürüm.
Yüreðimde kelepçe, ruhumda kor cendere; Þikâyet haddim deðil; sitem sayýn kadere. Coþup çaðlayamayan, iþte, benim o dere. Denize kavuþmadan topraða süzülürüm.
Hiç mi savaþ vermedim; yaralarýma bakýn. Yenik bir cengâverim; bitsin artýk bu akýn. Çok yorgunum; ne olur, þu yakamý býrakýn! Yalnýzlýk girdabýnda daha az üzülürüm.
Akþam çökmüþ ömrüme; gurupta batýyorum. Tek tabanca hicrana farkýmý atýyorum. Ýçimde son umutla, aynamý tutuyorum. Belki cennet çaðýrýr; ufuktan sezilirim.
Küf kokan sandýðýmda birikince sözlerim Ve kýyamet kaçaðý sýðýnmacý gizlerim; Dem aldýðý vakitte buðulanan gözlerim Kâðýda kilitlenir; þiirle çözülürüm.
Mücella Pakdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.