Gözlerim bulut bulut, ha yaðdý ha yaðacak! Beklediðim saðanak boþalsa, biter derdim. Belki bir harf, bir hece deðse hüzün saðacak, Damlalarla aþkýma gönül borcu öderdim.
Baþýmýn üzerinde uçuþurken ak saçlar, Bir þey tutuyor beni, tutuþurken yamaçlar. Kabul etse sualsiz, þu göçmen kýrlangýçlar, Kanatlarýna binip son gurbete giderdim.
Nedamet kozalarým çatladý damar damar. Hayaletler meskeni ruhumu korku yamar. Kýrdým aynalarýmý; artýk gölgelerim var. Onlar bana düþmanken ben onlara kaderdim.
Çakýn þimþekler, çakýn; kaybedecek nem kaldý? Çeyizimden geriye simsiyah bir dem kaldý. Kabrime, yumruk yumruk çürüyen sinem kaldý. Umudun kýrýntýsý kalsaydý hissederdim.
Þükürsüz kelam ettim, kâbuslarda yanarak. Oysaki yaþýyorum Allah’a dayanarak. Kendime þaþýyorum; zýrhýmdan soyunarak, Bu gece sýrlarýmý neden ortaya serdim?
Mücella Pakdemir
xxx
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.