duymuyor çölde iz duymuyor deniz
köþe bucak kaçýp saklanýrken biz
aþýyor haddini sýnýrda haller
takýlýrken ruha türlü sualler
ufka yapýþtýrýlmýþ rota dengesiz...
biri tutsun þu akrep þu yelkovaný
durdursun gemiyi yaksýn limaný
biri duysun artýk kurtarsýn bizi
bir avcý gönderin vursun zamaný
bir sancý gönderin kýrsýn þu aný...
ölüm ile ölümsüzlük arasýnda uzanmýþ
küs rengi bir avuç topraðým
aðlasam týpýr týpýr taþ düþecek yerlere
yuvalanmýþ yokluðumdan ýraðým
bir mermer taþýnda mahþer ile tuzlanmýþ...
anlatamýyorum
bin dil verin bana bin lisan
bir sigara ve binlerce küs insan
anlatamýyorum diyorum kesin dilimi
yerine taþ koyun durmuyor bu kan...
parmak uçlarýmda duyuyorum
kirpiklerimden göz altlarýma akan lav ile
yeryüzümü eriten bir çýðlýk oluyorum
bir avuç toprak koyun yerime
bunca sýcaðýmýn o izli yataðýnda
buz oluyorum...
can-i
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.