Sen þiirlerimi susturdun! Dilimin döktüðü Kalemimin yazdýðý sözcüler Yüzüme vurur oldu sevgisizliðini Ne mektuplar yazarým ne þiirlere gülümserim Bana bakýþlarýn çivi misali Duygularýmýn yorgunuyum Kalemime kalbime gönlüme Kinini kustuðun, Sen þiirlerimi susturdun.
Utandýðým, sustuðum! Aklýma gelen her sözcük, gözümde damlalara dönüþtü Boynumu büktüm yutkundum Vurulduðum sevdiðim utandýðým Senelerimi verdiðim Ýçimde derin, derin mezar kazdýðým Kendimi sevgisizliðe diri, diri gömdüðüm Sevgimin aþkýmýn abidesi diye taptýðým sen, Sen þiirlerimi susturdun.
Seni yazmak için bir telaþ vardý Sonra yazmam için yüreðime sordum Öyle çok kanayan yaralarým vardý ki, Hangisini yazsam ki, Söyleyemediðim sebebimdin sýrrým oldun Ve sen Sen þiirlerimi susturdun..
28.04.2018 Manisa
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem ÇETİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.