VUSLATIN ÖYKÜSÜ....

Gül yüzünü yere eðme sevdiðim,
Baðladý sevdana zülfün telleri...

Sineni döverken hicranýn yeli,
Kimseye koklatma gonca gülleri...

Þeker ,þerbet olsa vermez tadýný,
Sevdamýza gönder tatlý dilleri...

Bir mendil iþlesin gülün renginde,
Hiç kimse tutmasýn narin dilleri...

Kokunu uzaktan alsa da gönlüm,
Çevir bana dönsün sevda yelleri...

Gönlünde besteler beni anlatsýn,
Vuslat hasretinde gönül telleri...

Sevinçten dökülsün mercan damlalar,
Boðsun da hicraný gönül selleri...

Sevdanýn ateþi; sönmesin yansýn ,
Serpilsin kabrime beden külleri...

Bu dünyada eremezse vuslata,
Kavuþtur mahþerde aþýk kullarý...

Aþkýn her meyvesi alevdir , kordur;
Meyvesi çileden sevda dallarý...

Eðer kavuþursam menzili aþka,
Sevdiðim giyinsin döksün allarý...

Kavuþmayan gönlüm; hicran-ý aþkta,
Gönlüm dolaþýr mý sensiz yollarý .?

Musa DOÐRUER(Teslimi)





Sosyal Medyada Paylaşın: