GURBET...

Beni çiltim çiltim çözdün daðýttýn,
Hicranýma kezzap döktün be gurbet...

Baðrýmda sevgiler çiçek açarken,
Gülümü kökünden söktün be gurbet...

Ocaðým tüterdi ,þendi bu obam,
Ocaðýma incir diktin be gurbet...

Senden kaçam dedim; pranga vurdun,
Kafaný garibe taktýn be gurbet...

Ýçim sevgilerle dolu yaþarken,
Gönlüme hicraný ektin be gurbet...

Bütün düþmanlarým dize geldi de,
Beni yýkan düþman tektin be gurbet...

Alev akþamlarda grup aðlarken,
Gönlüme kurþunu sýktýn be gurbet...

Anayý býraktým yoksul sýlada,
Senin kör cevrinden býktým be gurbet..

Her gün teselliyi verir yorganým,
Göz yaþým içime aktý be gurbet...

Yüreðim kavruldu hicran közünde,
Sen ondan da acý ;yaktýn be gurbet...

Acýlar sinemde cirit atarken,
Zevkle seyrettin baktýn be gurbet...

Mihnetin zehrini katre katre ver,
Gönül zindanýna týktýn be gurbet...

Garibin çilesi bitmez katlanýr,
Beni kömür gibi yaktýn be gurbet...

Gönlümden sevgiyi ,vicdaný çaldýn.
Ýçime kan gibi aktýn be gurbet...

Soldu lalelerim, gönül çiçeðim,
Azrail ’den senin farkýn ne gurbet...

Öðüttünde beni deðirmen gibi,
Demirden mi senin çarkýn be gurbet.?




Sosyal Medyada Paylaşın: