SON NEFESTE

Yangýným, külüm gurbette
Alýn teriyim, yaban servette.
Doðum kadersiziyim, elbette.
Yâd olmuþ, bana memlekette.

Yâd þarkýlar, uzaktan türkülerim.
Gurbet vatanda doðan Türklerim.
Yabana aþ olmuþ emeklerim.
Yâd olmuþ, benliðimi beklerim.


Sevinçlerim bile, hüzün olur.
Ne tür acý varsa; beni bulur.
Ay yýldýzým verir, bana gurur.
Yâd olmuþ, yürek onda durur.

Yâd elde, Ay yaban, yýldýz yaban.
Olmadý, acý gurbet el bize vatan.
Kuru ekmek tuzsuz, süt, bal yavan.
Yâd olmuþ, yüreðime gurbet vatan.

Al bayrak, hüzünle dalgalanýr.
Rüzgâr, hazan gülüne nazlanýr.
Yapraktan baþka, ten de sararýr.
Yâd olmuþ, sýla vatandýr aranýr.

Ne buralý yürek, ne oralý,
Sözler acýdýr, gözler yaralý,
Çok zaman geçmiþ ayrýlalý.
Yâd olmuþ, topraðým karalý.

Burada yaban, sýla da Alman,
Gurbet vatana düþtüm, aman!
Hasret, vermez oldu derman.
Yâd olmuþ, vatanýnda gariban.


Ne sevda, ne yar var özlemimde.
Tek bir vuslatým var, yüreðimde.
Yâd gurbette deðil son nefeste
Olmak al bayraðýn gölgesinde



Sosyal Medyada Paylaşın: