MEVLANA

Hoþgörü bahçývaný, dostluðun dergâhýnda,
Ýþleyip gönülleri, bahçe-i dergâhýna.
Birer gülfidaný diker gibi ihtimamla.
Gönüllere iþledi, mesnevide sabýrla.

Huda vergisi zekâyý ilmiyle hars eden,
Yüreklere sevgiyi de katarak zerk eden.
Dünya kapýsýný imana giden yol eden.
Yürekleri kötülükten saklayan, nur eden,

Aþkýn en güzelini Yüce Mevla’ya verip,
Hazreti Muhammed’in yüce sýrrýna erip,
Yaratýlaný yaratandan ötürür sevip;
Dostluðu yüreðe veren, imaný hoþ edip,

Canlara yaren olup, rabbinin kulu oldu.
Dergâh kapýsýnda, dertliler huzuru buldu.
Dostluða aldý, gönül baðýna giren kulu.
Her yürek, onun divanýnda hoþgörü buldu.

Sentezledi, madde ile ilahi manayý.
Nakýþlayýp iþledi gönüllere Huda’yý
Hediye býraktý ol Mecalis-i Seba’yý
Mekân eyledi bütün erenlere Konya’yý.


Sosyal Medyada Paylaşın: