Sana Şiirden Ev Yaptım

Bazen nefes almak insanda oluyor kusur.
Baharý beraber görmedik ya sol tarafým hep buzul.
Biz diye bir þey olmadýðýnýn farkýndayým.
Bu yüzden seni düþünmek hissettiðim tek huzur.

Þiirler yazmam gerekiyor kendimi üzüp.
Ortak nokta yapmamamýz gerekiyordu güzü.
Yýllardýr mevsimler bana getirmiyor hüzün.
Çünkü hayatýmýn en güzel manzarasý yüzün.

Ayrýlýðý gösterirken kalbimin batýsý,
Anladým aþklarýn siyah beyaz kalmayacak anýsý.
Þair deðilim ama sana þiirden ev yaptým,
Dört bir yaný kalemden, kaðýt çatýsý.

Onlarca hak etmediðim acý söz söyledin.
Olsun tekrar söyle, sesini çok özledim.
Sanma ki aþktan yana bu bir gösteri.
Herkese gözyaþý, sana göl gözlerim.

Yolunu kaybedenlerin dönmesi gerekiyor baþa.
Benim kalbim sen olduðun sürece dönmez taþa.
Mutluluk bir umuttur, ölüm döþeðinde olur yaþam.
Düþünsene bir insan kalbi olmadan nasýl yaþar?

Kimin adýnla dolup taþar camýnýn buðusu.
Kim yapar saçlarýný doðanýn kokusu.
Seni benden daha çok sevenlerin aþksa konusu,
Onlara söyle, önce bu harikalarý okusun.

Seni çok seviyorum ve bunun yok bir nedeni.
Nedenleri olan þeylerin olmuyor pek ederi.
Seninle ayný yastýkta uyumak, olmasa da kaderim.
Ayný dünyada olduðumuz için teþekkür ederim.

Tayf
Sosyal Medyada Paylaşın: