İnsafsız

Bizi uzaklardan uzaða attý,
Gittikçe uzayan, yollar insafsýz.
Gençliðimi aldý, saçým aðarttý;
Senden ayrý geçen yýllar insafsýz.

Gönül seni seçmiþ, bir daha seçmez,
El için giymiþsin tüller insafsýz,
Yandý, tüttü hala; senden vazgeçmez,
Toz, duman savrulur, küller insafsýz.

Hani, saf ve temiz, sevgimiz nerde?
Bizi deðiþtiren haller insafsýz,
Ayrýlýk, yoksulluk belki kaderde;
Bize uzanmayan eller insafsýz.

Saymadým yýllarý, kaç mevsim geçti?
Yapraðýný döktü, dallar insafsýz,
Zaman ömrümüzü su gibi içti;
Çaresiz büküldü, beller insafsýz.

Þimdi, sen nerdesin ve ne haldesin?
Bilip söylemeyen, diller insafsýz.
Bence her çiçekte, açan güldesin;
Kokunca esmeyen, yeller insafsýz.

Süleyman ÞEN

Sosyal Medyada Paylaşın: