boþ bir yeri kapmýþçasýna / uzanýyorsun yanýma kollarýnda azýyor nehirler eski çaðlardan kalma o son savaþçýyý, takýyorsun peþime sonsuz kýyýlar kadar koþuyorum./ kovalýyorsun
uzun yol yorgunu dev dalga gelmeden önce, býyýðýnýn kaçak bir teli dudaðýmdaki morlukta kalýyor üstüne kapanýyor busen. kendine gelmeye çalýþýrken soluðun nefesin kulaðýmda-ve; parmak ucun saç diplerimde yorgun farkýnda mýsýn //ebeledikten sonra sýrtýný dönmüyorsun//
uçurumlara izin vermeyiþini seviyorum en çok zeytin dalý uzatýyor susuþun - sesin zaten seherin yeli cennetten birlikte kaçmýþçasýna, sýðýnýyorum koynuna usulca sýr verir gibi, avucuma býrakýyorsun elini birlikte ipek çarþafta okþarken çekinceleri yanaklarým diþlenmiþ birer kýzýl elma oluyor-olsun utanmýyorum güzel adam //gölgen ayýbý örtüyor//
çok þükür ki "ateþ, hava, toprak ve su kokuyorsun"
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mine Özdemirtaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.