İKİNDİ RUBAİLERİ-22

EFKÂRI YUDUMLADIM

Gece uyku tutmadý, seherde kaçtý tadým
Aklýma düþtün yine, mâziyi adýmladým
Bir film þeridi gibi hayat geçti gözümden
Ýnce belli bardaktan efkârý yudumladým

HÜZÜNLER BÝNÝ AÞKIN

Tanýmak müþkül seni, göz þaþkýn gönül þaþkýn
Mutluluklar tamtakýr, hüzünler bini aþkýn
Mâzideki günleri mumla arar dururum
Kýlcal damarlarýmda pýhtýlaþýyor aþkýn

AZ GÝTTÝK UZ GÝTTÝK

Hayat denen bu yolda az gittik uz gittik biz
Menzile varmak için yaz gittik güz gittik biz
Bahtýmýza düþene razý olduk ezelden
Yokuþlar düþtü bize, nadiren düz gittik biz

VARLA YOK ARASINDA

Yaþayýp gidiyoruz varla yok arasýnda
Bazen sabahlýyoruz açla tok arasýnda
Gam bize zimmetlenmiþ, gülmeyi unutmuþuz
Sýkýþýp da kalmýþýz hedef ok arasýnda

TAÞLIÐINI UNUTMUÞ TAÞLAR

Bahara eriþmeyen ne kýþlar gördüm anne!
Gökyüzünden kovulmuþ ne kuþlar gördüm anne!
Nice kör vicdanlardan daha uysal, yumuþak...
Taþlýðýný unutmuþ ne taþlar gördüm anne!

KADINLAR

Ferhatlara daðlarý deldirendir kadýnlar
Gülmeyi bilmeyeni güldürendir kadýnlar
Hicran deðirmeninde un ufak eyleyendir
Sevdiðini aþkýndan öldürendir kadýnlar

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: