Nisan yaðmurlarýyla beslenen
Umutlarým, ele avuca sýðmaz hayallerim
Gerçekleþmesi zor pembe düþlerim vardý
Umutlarýmý sol
Hayallerimi sað cebimde biriktirdim
Pembe düþlerimi yüreðime serpiþtirdim
Sonra hepsini birer birer
Dizdim saçýnýn her teline
Hadi þimdi savur saçlarýný gökyüzüne
Nisan yaðmurlarýnda ýslansýn
Sel olup akýp gelsin bana…
Baharda açan badem çiçekleri gibi
Varlýðýn yaðar üstüme
En masumane mevsimi yorgun yüreðimin
Öylesine durgun ki atlas gibi
Boðazýma kadar dolmuþ duygularým
Söyle konuþ
Hadi susma derim
Yine yutkunurum boðazýma dizilir kelimeler
Konuþamam susarým.
Suskunluðuma nefes olur
Nisan yaðmuruyla ýslanýnca toprak
Özlemlerime çare bulur,
Buram buram mis gibi sen kokar…
Yaðarken Nisan yaðmuru bardaktan boþalýrcasýna
Gizlediðim gözyaþlarýmý
Akýp giden sel sularýna karýþtýrdým.
Ýçimde yanan kor ateþi söndürür diye
Saðanaklarýnda iliklerime kadar ýslandým.
Yüreðimin hasret sancýsýyla çarpan sesini
Kimse duymasýn, kimse görmesin istedim.
Sessiz çýðlýklarýmý gök gürültüsüne karýþtýrýp
Sokaða attým kendimi…
Nisan yaðmurlarýyla filizlenen hayallerimi
Yeþeren umutlarýmý
Kimse bilmesin
Kimse duymasýn diye
Pembe düþlerime taþýdým.
Ýçinde sen olan düþlerimde can bulup,
Uyandýðýmda nefesimi tutarak
Sensiz yaþadýðýmý sandým
Hayata kafa tuttum…
**Toprak bir gün yaðmurun kýymetini anlayacak; fakat o gün yaðmur yaðmayacak.
Nicanor Parra**
Mustafa KARAAHMETOÐLU
11.04.2014/13.04.2018