Gül

Yorgunum,
Hepimiz yorgunuz aslýnda.
Ölü bir kýrlangýcýn kanatlarýndan doðuyorum.
Ve bazý uykusuz kaldýðým geceler oluyor.
Acýlar oyuyor kalbimi.
Ýçimden bambaþka kadýnlar çýkýyor
Ve baþka bir insan olma fikri geçiyor aklýmdan .
Ölmeyi hiç düþünmedim ama ,
Beyaz bir kefen giydim doðduðumda..

Sende gittikten sonra,
Ahþaptan çakýl taþlarýný koyuyorum sandýðýma.
Pembe jelatin kaðýdýyla sarýyorum aðrýlý yanýmý.
Anneler hep öper ya,
Benim annem öpmeyi sevmezdi mira..

Ve bez bebeklerim olurdu kimi zaman
Viþne lekeli günlerin yanýnda .
Bir yaným eksikti hep,
Ve diðer bir yarýsý yoktu kalbimin.
Hep erken kaybettim,
Ve geç saatler’de uyudum geceleri.
Ellerimden þarap kýzýlý bir gökyüzü döküldü bütün sabahlara.
Her sustuðunda,
Ve bütün kuþlarý ben öldürürdüm sanki..


Bana göre,
Saçlarý ýslak bütün kadýnlar mum kokardý.
Ve yaðmurlar bu yüzden yaðmazdý.
Yaðsaydý,
Bir gül biterdi göðsümden.
Ve bütün acýlarý
doðurmak için sýraya girmezdi rahmin..

Çok zaman geçti
Ve yýrtýk bir gökyüzü gibiyim þimdi.
Adým yok hiç bir hikayenin sonunda.
Ve baþý belli olmayan
Bir þiire anlatýyorum herþeyi..
Susmalýyým artýk farkýndayým.
Kalbime dokundukça gölgeler
Bir fesleðen kadar ýslak ellerim oluyor hatta.
Galiba, kendi kendimin yalancýsýyým ben..

Yaðmura soyunuyorum
Çýplak çýrýlçýplak bir derinin içindeyim.
Yaralar geçmiyor..

Ve çok yorgunum..

Susmak istemiyorum ama,
Susarsam bir gün .

Beyaz bir papatyanýn gölgesinde uyut kardelenleri..
Ki,
Unutma beni..


Özge Özgen


Sosyal Medyada Paylaşın: