Bu Hep Böyle mi Olacak
neden bu kadar daðýnýk bir adres tarifidir seni hatýrlamak
eyy sevgili…
önce , baþý bozuk bir ýssýzlýk geliyor adýnýn yanýna
sonra, kanamaktan tükenmiþ bir hissizlik
her seferinde, kýsýk bakýþlara sýkýþmýþ dili kopuk
bir özlem oluyorsun
bilsen nasýl da ustasý artýk, avucum da kenetlenen parmaklarým
ufka uzak anýlara mevkiler kondurmanýn
firari bir sandal gibi süzülünce anýlardan mehtap
boðuyor bütün susmalarý dümen suyunda oluþan girdap
en çok ta rüzgar kýskanç estikçe arkandan
çekiyorum ellerimi ayrýlýkçý köpüklerden
git gide çýðýrýndan çýkýyor kimliksizlik
yüzleþmek ya da yüzsüzleþmek yerel ve münferit
bir seçenek gibi takýlýyor dilime / sana konuþuyorum-
kulaklarýnda hep o ayný saðýr haþmet /susuyorsun
maskene riya takýlýyor yarýsý düþ yarýsý hakikat
kanat fýrtýnasýnda yýrtýlýyor denizin kat yeri
üstüme gelen dev dalganýn
uçuþan eteklerine tutunuyorsun / … ah, sen hep gamsýz
ben mekansýz /… bu hep böyle mi olacak?
bana, ýslýk çalmayý öðretecektin hatýrlýyor musun?
yokluðunda dilimi kendime kývýrdým hep
uzadýkça gölgen/ mayaya durdu çamurun tortusu
en çok ta giden adýmlarýnda ezilen taze çimenlerin kokusu
ciðerimde sitemkar isyanlar taktý iþte
sürüyor hala küs yanýmdan kaçýþýmýn koþusu
hiçbir þey yerli yerinde deðil –
sen usumda kahkahandan asýlý öylece duruyorsun
ah sen! sen hep gidiþlere amir / bense sensizliðe zamir
bu hep böyle mi olacak?
güvenilmez seçkiler geldi aklýma hep
ne çok yazý tura attým bastýðýn yere bilemezsin
olasýlýk tutsa, fikir doðru olsa, tam da þimdi
dört dörtlük anýlarýn elenmiþ olmasý gerekirdi
heyhat ! yorgun bir üþengeçlikle gelir sandýðým unutkanlýk
semtime uðramadý /
þehvetle tutunuyor sýrtýma aðrý/ boðazým düðüm
çýðlýk büyüyor niye duymuyorsun?
Ah..sen hep saðýr / bense baðýr baðýr
Bu hep böyle mi olacak?
kör gözüm her zaman nemlenecek ardýn sýra / ama
yeþil týrtýllar yürürken patikada /bir gün-tam da kuþluk vakti
yüzümün sana dönük yanýný çekip vuracaðým
güvercinin kanadýndan indi diyecekler tevekkülün uykusu
yine de bilemiyorum ki neden- kanayan yerim
dökülüyor ceplerimden /astar sökülmüþ derken
boynu bükük saklanýyor kirpiðime tuzu kurumuþ
o bir tek damla su /sen pusu/ ben av …. Bu hep böyle mi olacak?
anlatamýyorum /….. dilim þaþkýn – þiirim kekeme-
hangi lehçedir ki bu, hangi sözcüðü seçsem
hep ismine dönüþüyor kahpe vurgusu
yeri asla dolmayacak bir þeylerin korkusu.
“kapkara saçlarýna kanayan güller takýnmýþ
bir aþüfte olup” sarýlýrken boynuma
ben seni nasýl unutacaðým eyy sevgili
söyle nasýl unutacaðým seni? ben kalem / sen kelam
bu hep böyle mi olacak?
bitmeyeceksin besbelli - zifir dehlizlerde müebbetimsin
her kýpýrdanýþta kabuk yýrtarken hatýran
upuzun yokluðunu anlatan, bütün sayfalarýn arasýndan
hala ýtýr kokuyorsun iþte / ……hala ýtýr kokuyorsun.
sen safir- ben fakir / hala ýtýr kokuyorsun….. hala ýtýr /
Ankara/m.özdemirtaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mine Özdemirtaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.