MASAL GİBİ

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde,
Dedem bir delikanlý, ninemse on üçünde,

Ya var ya da yok imiþ; dertleri de çok imiþ.
Karýnlarý aç ama sýrtlarý da pek imiþ.

Kaf daðýnýn ardýnda, kalmýþlar yok yurdunda.
Eller geçim derdinde, onlar gönül derdinde,

Ama gönül yok bilmez, zalim ise hak bilmez.
Deyip sefil yaþarken, çifte öküz koþarken,

Dedem görmüþ ninemi, kavrulmuþ tüm bedeni.
Bitirmiþ çifti ama, sýrtýnda varmýþ yama.

Günlerce ev gözlemiþ, ninemi hep özlemiþ.
Unutmuþ da yamayý, yakývermiþ abayý.

Ah dese de olmamýþ, of dese de olmamýþ.
Dedemin çilesi bu kolaydan hiç dolmamýþ.

Hem günler, hem de aylar, derken seneler geçmiþ.
Ninemin goncalarý birer birer hep açmýþ.

Dedem ona bakarken yanar yanar erirmiþ.
Evlerinin önünden gider gider gelirmiþ.

Ninem dersen durmadan saçlarýný tararmýþ.
Dedemi gizli gizli meðer o da ararmýþ.

Ninem bir gün dedeme mendilini düþürmüþ.
Güya biraz utanýp birazcýk da þaþýrmýþ.

Alýp bakýnca dedem, görmüþ oyalý gülü,
Heycanla gül koklarken düþürmüþ bir kömürü.

Beni yaktýn sen de yan, demekmiþ meðer kömür.
Dedem almýþ kömürü, senin demiþ bu ömür.

Tabi bunu seslice diyememiþ nineme.
Býyýk bükmüþ, göz süzmüþ, koþ gel demiþ o yere.

O yer ki köylülerin güya bilmedikleri,
Aþýklarýn ise hep, hep bizim dedikleri,

Hem yakýn hem de uzak, meþhur taþýn arkasý,
Rahat rahat gizlermiþ iþi düþen herkesi.

Dedemle ninemi de gizlemiþ yeterince.
Anlatmýþ dedem ona sevdiðini gönlünce.

Onlar da oracýkta ererken muradýna,
Doyamamýþ hiç biri kaçamaðýn tadýna.

Yýllar sonra sorunca o taþýn arkasýný,
Tutar ikisi birden, o yýllarýn yasýný.

Onlar ki o zamanda öðrenmiþler sevmeyi.
Biz hâlâ diyemedik o iki kelimeyi.

Sosyal Medyada Paylaşın: