TÜKENMİŞ SEVDALARDA HİÇİM

Kurak çöllerde sürdüm izini,
Kerem ile Mecnun gibi.
Sordum seni esen yelden,
Yoktu bir haber senden.

Yalancý baharlarda, doðsa da kýþ güneþi,
Söyle, ýsýtýr mý evreni ve içimi.
Hayat pýnarlarým kurudu benim,
Heves deðil, nefesti sevgim.

Gözlerim gözlerinde tutsak kaldý,
Yüreðimdeki yangýnlarý görmez misin?
Haykýrmak istiyorum, avazým çýktýðý kadar,
Duymasan da sesimi.

Ellere inat, bilsen diyorum,
Seni ne çok sevdiðimi.

Dursun dünya dönmesin,
Kalmasýn hayat emaresi.
Saatler göstermesin zamaný,
Yokluðuna dayanmýyor yüreðim.
Ölüm meleðim oldun benim.

Ben sende azým, sen bende fazla.
En büyük aþklar da biter zamanla.
Ýçin için yanan kor küllenir,
Yosun tutar kayalar da.
Tükenmiþ sevgiler kalýr anýlarda...

Býraktýn arkanda bir enkaz yýðýný,
Ýstesen de onaramazsýn.
Kýrýlan kalp olur mu tamir,
Var mý ustasý.

Ben affetsem de,
Yüreðim af eder mi seni,
Bitirdin ölümsüz dediðim sevgimi,
Tükenmiþ sevdalarda bir hiçim þimdi...





Refik
12.04.2018
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: