Þehvet ile gazabýn birleþerek açtýðý delikler var insanlarýn ruhunda. Aciz egolu faniler; iblisin çiftleþmesini izliyorlar insan soyuyla. Hýrs denilen deliklerden kalplere sýzýyor ifritler. Çoðaldýkça çoðalýyor delikler, Büyüdükçe büyüyor insancýk soyundan üreyen ifritler.. Ýnsan gibiydiler ama insan deðildiler. Önce aþka eriþebilmek için insaný taklit ettiler, Yetmedi, aþk tanrýçasýna ulaþarak aþký katlettiler. Öldü bir fani gibi sevgiler, Sokaklarda kaldý kan revan içinde kediler,köpekler. Çöp poþetlerine atýlacak kadar deðersizdi bebekler. Bak; görmüyorsun ! Görmek istemiyorsun. Tek tek kaybediyor artýk melekler, Tek tek kaybediyor iyilikler. Halen anlamýyorsun ! Onlar ki kendilerini Tanrý bildiler, O deliklerden içimizdeki Tanrýyý öldürmeye geldiler.
Cansel Iþýk/Manyakaþkýngelini Sosyal Medyada Paylaşın:
ManyakAşkınGelini Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.