Zulamdasın

Yine hayellerimi ziyan ediyorsun
Kursaðýmda kalmýþ tebessümlerimle,
Yutkundukca hasretinin zehrini
Ciðerlerime kadar parçalýyorsun.
Yerli yersiz aklýma geliyorsun
Kah uykularýmý bölüyor,
Kah düþlerimden vuruyorsun.
Bir benmiþim gibi sevdaya tutsak,
Tüm benliðimi alt üst ediyorsun.
Durup durup zorluyorsun zihnimi
Ne zaman ben bu kadar SEN oldum
Ýki lokmamdan biri SEN oluyorsun
Aklýma her geldiðinde solumda
büyüyor, büyüyor Çoðalýyorsun.....
Ey yar þimdi yoksun ya
Hani bir daha olmayacaksýn ya
Biz diye sen ve ben diye birþey kalmadý ya
Yürekten göze nehir gibi ýrmak gibi
Sel olmaktasýn.
Sönmeyen ateþ dinmeyen ýztýrap
Bitmeyen þiir gibi kaldýn mýsralarýmda
kelimelerin anlatmaya gücünün yetmediði
Yarým kalmýþ hikaye gibi kaldýn dudaklarýmda
Hangi söz ruhumun canveriþlerini anlatabilir ki?
Dili yokki yüreðin anlatsýn sensizligin acýsýný....
Nezaman, nezaman ben bu kadar Sen oldum ?
Saklýyorum seni yüreðimin en kuytu köþelerine
Saklýmdasýn yar zulamdasýn zulamda...
Pýnar Güneþ

Sosyal Medyada Paylaşın: