İŞTE O KADAR...
Güneþ neyin oluyor senin, yoksa çok yakýn akraban mý?
Gözgöze geldiðimiz an içinde fýrtýnalar koptuðu yalan mý?
Her aþk biraz masal, biraz hikaye, az biraz da romandýr.
Aþk uðrunda harcanan hayaller deðil, boþa geçen zamandýr.
Kirli gecelerin aydýnlýk yüzüydüm, kul köle oldum kapýnda,
Ben senden yüreðini istedim, sen ayrýlýðý koydun avuçlarýma.
Ne zaman? Nerde? kime aþýk olsam gözlerimi sel basýyor,
Aklýma seni ve aþkýmý getirmiyorum kalp trafiðimi aksatýyor.
Ben her gece aðlýyorum bir duyan bir iþiten var mý beni?
Dostlarým arkadaþlarým anlayabilirler mi yüreðimin sesini?
Yaþadýðým her acý bir kalbimi yýpratýyor bir de benim bedenimi.
Lokman Hekim çýkaramaz kalbime senin sapladýðýn hançeri.
Terketmedi sevdan beni, sensiz kaldým, uykusuz kaldým,
El ocak ayazýnda donarken, ben aþkýndan kül oldum, yandým.
Ýnsanlar acýmadýlar, yaðmalandý kalbim, sevgim, her þeyim.
Acý en sevdiðinden geliyorsa, ben onu þerbet niyetine içerim.
Onda ne buldun diye sordular, hayatýn anlamýný diyemedim.
Hala seviyor musun? Dediler, çok düþündüm cevap vermedim.
Biliyorum sýðdýramam hiçbir yere, bu dünya benim aþkýma dar,
Ama benim için yaþamak, sevdam ne kadar büyükse, iþte o kadar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.