Siz Beni Hiç Tanımıyorsunuz!
Bilseniz nasýl da özledim Güneþli bir sabahta bu þehri
aslan yürekli bir sevdanýn cebine sokarak ellerimi
bir uçtan / bir uca gezmeleri
Ah ben./
ben ki hatunlar ordusunun en tembel eri
meðer ne kadar çok olmuþ gözümün önünde yaþanan
geri dönüþümsüz deðiþimleri
bakýp ta- görmeyeli
Eskiden
her an/ her yönden / deli, deli eserdi de kavak yelleri
hep içmeden sarhoþ olurdu daðýnýk saçlarýmýn
tövbe tutmayan telleri
hani nerdeler þimdi gençliðimin yol yordam bilen
küçük beyleri ?
Kaçak bakýþmalarla tutuþan aþklara
dile düþmemek için yaþanan telaþlara ne oldu?
ah! besbelli ten’e deyince eller tin’i unutmuþ bedenler
demek ki o yüzden bütün bulutlar
çoktan býraktýk diyorlar pembe pembe esmeyi
ne yani? evden sahile süzülen mevcudiyetimi
sabahlarý karayele, akþamlarý poyraza
sunmalýyým öyle mi?
Siz öyle sanýn ..!
Aþýnmýþ taþlarla döþeli gezi patikalarýndan herhangi biri
er geç farkedecek elbet, yaðmur ormanlarýndan geri geldiðimi
siz... ondan sonra izleyin güvercinleri
hele bir hatýrlasýn damar yapraðý/ yaprak dallarý / dallar gövdeyi
ve de gövde köklerini
siz ondan sonra seyredin diyorum
þu gölgesine küskün söðütlerin salkým salkým hallerini
aslan yürekli bir sevdanýn ceplerine sokarak ellerimi
bu þehri bir uçtan bir uca gezmeleri
özledim diyorum/ ö z l e d i m
.......... Siz beni hiç tanýmýyorsunuz!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mine Özdemirtaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.