inilti
yine iniyor parmak uçlarýma
ben bana benzemeyen
be(n)den önce susuyor
bir nehrin aðzýnda
kesik ve derin
sözler geçiyor pelteðimde
cümle deðil
setler kuruyor naaþým
ve dilimde söz yaþýyor
ki bana benzemeyen ben
be(n)den önce eriyor
Özüm deðil, közüm be(n)den…..