Kapý önlerinden kovalandýkça çocukluðumuz Ýnadýna pamuk helvaya sýðýndýk. Ve çokça sarýldýk Defnettiðimiz her güne.
Kol kola gezmeyi Ve düðünlerde kýz kýza dans etmeyi geride býrakýrken Sessiz sedasýz serpilip gitmiþti hayat.
Ýlk aþk, Ýlk ayrýlýk, Ýlk yemin...
Acýnýn törpülediði kalplerdik.
Sonra Ayrý þehirlerde Belimizde kalýn kýrmýzý kurdele... Dünyanýn sýðdýðý Bizim sýðamadýðýmýz birbirine yabancý iki ev... Kadýnlýðýmýzýn eskidiði Karný burnunda geçen her gün...
Yeni acý, Yeni ayrýlýk, Yeni karar...
Mezarlarýn susturduðu düþlerdik.
Bir çýrpýda söylenen, Kýrýp döktükten sonra Kýymetsiz piþmanlýða dönüþen sözlerdik bazen.
Bazen de Söylenmeye bile üþenen, Uzun sus’lardan sonra Uykusu gelmiþ býkkýnlýðýný pýþpýþlayan misafirlerdik.
Gözlerimiz astarlanmasýn diye Çoðu gece kalplerimizi kapattýk. Ve soðumasýný bekleye bekleye acýlarýn Taþ kesilen aþklara kaldýk.
Þimdi Gitmek istesek de bizi almaz.
Yalnýzlýk bile kapý duvar.
19.05.2008 / ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
selin yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.