Yine yalnýzlýðýn çöllerindeyim nicedir Güneþ yakýyor tenimi Yandýkça buhar olup uçuyor ruhum Dudaklarým çatladý susuzluktan Suskunluktan Akbabalarýn gölgesinde kapandým kendime Son bir nefes gibi senli hayallerime Gömüldüm Zaten Yokluðunda ne mavi kalmýþtý yeryüzünde Ne pembe ne yeþil ne de diðer renkler Tüm renkler senin gül yüzündeydi Gülüþündeydi Sen benim gökyüzümde gökkuþaðý Ciðerimde bir nefes Cennetimde baharýmdýn Akýl almaz bir fýrtýnaya yakalandým Þimdi Dört yaným kafes Kapattým gözlerimi Ve en koyu renkli özlemlerle Yokluðuna kapandým Kapandýkça özledim Özledikçe kapandým
Sosyal Medyada Paylaşın:
umitilcin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.