Kötülük

//..belki de çekip gitmeli;
her yerden
her yürekten
bu evrenden..//

Hayat insan seçmez, sýrasý gelen üzülür.
Soðuk, çok soðuk bir buzul (içim eriyor).

Yaðmurun altýnda..
Yürüsem, yürüsem, yürüsem.
Yürüdükçe, benden âla yollar yorulur.
Bir kuytuya sýðýnsam..
Kuytu, kimsesizliðimden utanýr.

Susma!
Sen susunca, içimde ki kuþlar uçmayý unutur.


Nefes olmak isterken, heves olmak..
Nefes almak isterken, nefesinde boðulmak..
Taþýyamadýk bizi, gecelere devrettik düþlerimizi.
Kabul olmayan tek dûam
deðilsin
ki...

Etimden kopan deðil, ruhumdan kopan yakýyor canýmý.
Zaman aþýmýna ugruyor duygularým, buz gibi soguyorum.
Varlýðýný sevdim, lakin yokluðunu daha bir güzel seviyorum.


//..Kalbimi hep aklýmla aldattým,
sonra..
içimi terk edip kapýsýný kapattým..//

Aþk; belki de birlikte iken saçmalayabilme halidir.
Uzakta; bir düþün kýyýsýnda, anýlarýn fýsýltýsýnda, ama hep orda.

Büyü bozuldu.
Bir sabah ansýzýn gidebilirim.

Dokunmayýn!
Sonra içime kaçýyorum.





Dilruba Emine Genç

05 Nisan 2018 Perþembe /01:50



Sosyal Medyada Paylaşın: