kýzýl akþamlarda yosun tutmuþ kýmýltýsýz bir denizim sessiz,sakin,keyifsiz neþesi olmayan sesi hiç duyulmayan...
kýzýl ufukta batarken akþam güneþi ansýzýn denize ay düþer gecenin yüzü kararýr birdenbire bir yýldýz kayar yüreðimden geceye hüzün yaðar...
bir lodos fýrtýnasý sonrasý koca bir çýnarýn gölgesinde derin bir sessizlik hüküm sürer uykusu kaçmýþ yalnýzlýðým karanlýðýn en koyu yerinde nasýlda kýmýldar içimde...
buz kesen bir havada gönül mahzeninde çýrpýnýr durur kanadý kýrýk uçamayan düþlerim ayaz gecelerin koynunda acýdan titrer buzu henüz çözülmemiþ güz vurgunu yüreðim...
zemheri ayazýnda kýzýlca kýyametler koparken ruhumda yüreðimde hoyrat fýrtýnalar esiyor günbegün benden ben gidiyor ve ben,donmuþ bakýþlarýmla bakakalýyorum acýmasýzca tükenip giden nakdi ömrüme...
ey sabahý olmayan ayaz geceler...
kor ateþlerde yansam da geceler boyu her hazanda dökülse de yapraklarým birer birer geçse de ömrümüzün yarýsýndan fazlasý kendimden vazgeçsem de ey sevgili,senden asla vazgeçmem vazgeçmem masmavi düþlerimden hiç tükenmeyen umutlarýmdan,sevgimden vazgeçmem sevgili vazgeçmem
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ / 04.04.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.