Diken ile yapraðýn ezeli kavgasýnda Alkanlara boyanmýþ, bütün güller kanýyor. Sýcak ile soðuðun bitmeyen davasýnda Alevsiz ve dumansýz, bütün güller yanýyor.
Yemyeþil çayýrlarda doludizgin koþan at, Seninle geçilir mi, o ipincecik sýrat? Madem ki sevmiyorsun, yüreðinden çýkar at. Dilim sana ‘git’ diyor, ancak içim yanýyor.
Hava ayaza döndü, güller yine yanacak. O eski plaklarda bizim þarký çalacak. Gülü koklamak için, güneþ az alçalacak. Nasýl bileceksin ki, sana kimler yanýyor!
Yandý gitti güllerim daha tomurcuk iken. Sanki kalbime batar gül dalýndaki diken. Kimse anlamaz seni, sadece bilir çeken. Öyle bir ateþ ki bu, küller bile yanýyor.
Beni yakýp gittin de, yakma baþka birini. Hep boþ býrakacaðým kalbimde ki yerini. Aklýmdan hiç çýkmýyor gözlerinin derini. Maziyi düþündükçe, benim gözüm yanýyor.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.