Hayat bazen gülmez, insanýn yüzüne Sen’ de bunlardan biriysen, kader deyip aðlama. Doðmadan yazýlýr insanýn kaderi. Ne yapsak deðiþmez, büyük konuþma
Ben de yanýldým, týpký senin gibi. Deðiþir, sandým. Uðraþtým, çabaladým. Yordu hayat beni, baktým en sonunda. Vurdu yüzüme çaresizliðimi Baktým rüzgâr var, kaldýrdým attým önüne kendimi
Ýnsanýz biz. Ne sen bilebilirsin, ne’ de ben bilebilirim geleceði Tahmin bile edemeyiz. Ýteriz, elimizin tersiyle bizlere doðuþtan sunulan gerçeði Akýldan yoksun oluruz. Yanýlýrýz.
04 Nisan 18 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.