Yaðmur,
yokluðuna yaðýyor bu sabah..
ýlýktan...ýsýrýyor topraðý..daðýlýyor caddeye..
cama vuruyor suretini
her damlasýnda..
ve bak,
bu günde yoksun varlýðýmýn sýnýrlarýnda..
yoksun!
h
e
p
s
i
bu.
deðil aslýnda...
bu deðil..
hani sen varken renkli bahçeler dolanýr
ayak bileklerime...
ý
l
ý
k
meltemler ýsýtmaya çalýþýr
a
z
evvel üþüyen parmak uçlarýmý...
kuþlar vazgeçer sýcak yerlere göçmekten.
varken..
daha iyi hissediyorum aslýnda..
i
k
i
adým ötemde olman bile..
yetiyor uzak durmana.
ve ne zaman uzatsam elimi,
derin bir boþluk kalýyor payýma.
yüzüm düþüyor..
hepsi bu
da
deðil aslýnda...
uzaktayken,
g
r
i
bir hüzün bocalar durur o vakitler..
kulunç gibi dalar öðleden sonralarý,
aþk sancýlarý.
uyutmaz bi türlü.
çeker sineye..
çocukluðumu..
seni..
gölge olur düþer peþime,
hepsi bu
da
deðil
a
s
l
ý
n
d
a...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.