yaralarýma bastýrýyorum ipekten bir mendili
kan ve karanlýk. böcek sesleri...
uzakta
bir yýldýz kýpýrdamakta
akþam: bir menekþe ölüyor içimde sessiz
bir çocuk vuruluyor...
atlýlar geçiyor rüyalarýmdan
sular pýrýl pýrýl yollar ve ölüm
ve ölüm ki eski bir türkü
düþ dönüþü kýrýk dökük
ve kan ter içinde, döke saça
kahkahalar büyürken boþlukta
kendi kendine
uçsuz bucaksýz çaresizlik, baþ dönmesi...
ýssýz bir þehir, çýkamayan bir sokak ve þekilsiz bir gölgeyle
ve sýrýtýþý çürümüþ çehrelerin
çamurun kokusunu, yüzünün rengini bilmeden
bir sýr, nefes alýr ve tutar tutar tutar
yýrtar ciðerimi/zi
sessiz, kýpýrtýsýz
bir kelime, belki bir harf
damla damla eriyen okunaksýz bir iþaret
bir birikmiþ su, koyu renk ve durgun
bozulan çizgilerinden yürürken eski korkularýn
yenilerine doðru
kelimelerin üzerinde zorlukla sürünürken
serçe sürüsü kadar bir tedirginlik
sýradan bir filmdir, biter
esas oðlan yine ölür
ama bil istiyorum, bulacaðým onu
parlak yýldýzdan sarkan sarý saç tellerini
iki dudaðýmýn arasýnda yeniden uçuþabilmek
ah benim zavallý sebeplerim
o gitti
bir þiir okusam?
ya da biraz daha uyusak
unutsak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.