biri, pardon birileri
aldýlar elimden sonbaharýmý kýþa kaldým.
daha solmadan can yapraðý,
dal ucu sararmadan yaþam baðýmda
çimenler savrulup üþüþen,
beyaz örtüye mahkum.
gözlerim karýk sabah aklýðýna...
aðaç kýraðý
toprak kýraðý
donan toprakta taþ parlaklýðý...
dönüþtürüp rüzgârlarý tipiye,
aldýlar sonbaharýmý.
ah karahindiba(m)
bilmezsin ki
uçurtmalarým gitmiþ elimden
bilmezsin ki
unutamayacaðým çocukluðumdu sonbaharým.
þimdi gömük zemherinin ritmine,
kýþ ayazýna titreyen duygularým kayýp!
ey çocukluðum büyü artýk
neden bu çekingenlik, yýlgýnlýk
ne yaþadýn
ne gördün
girmeden süreç karmaþasýna
bu yaþta bunca býkkýn.
ey içimdeki tüm hüzünler
sen parçasýn bedenimden
ve bir ukde geçmiþten geleceðe.
doruklarýnda son bir
h
a
z
z
ý
n...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.