Bu gece ben yine, derin düþler içindeyim.
Gözlerim kapalý.
Ruhum, acý içinde kývranýp durmakta.
Bedenim bende yok.
Sadece derin düþler var, yorgun gözlerimde
Kýzgýn demirle daðlandýlar yüreðimi
Ben, ben olmaktan çýktým.
Of derim of, of çekerim kaderime her gece
Eyvah!
Kalbim yine, yerinde yok.
Hayallerimi, çaldýlar.
Geleceðimi rüyalarýmý çaldýlar benden
Çok gördüler’ de bana, gelecekteki mutluluðumu
Yaþlandým, erkenden.
Bu yüzden, kadere küstüm
Daðlarda fýrtýna rüzgar oldum daðlardan daða estim.
Aðaçlarda ne dal býraktým ne budak ne yaprak býraktým
Kendime benzettim
Hem kendime zarar verdim hem ele zarar verdim.
Þimdi geldim ömrümün sonuna
Öylesine yorgunum ki dostlar bana neden diye sorma
Of, of…..
Dünyanýn en güzeli çýksa þimdi karþýma
Dönüp bakacak gücüm yok ona.
04 Nisan 18
Ahmet Yüksel Þanlý er