Oð
KIRIK DÜŞLER TİYATROSU
Savur uzaða,
Yaktýðýn benim külümse.
Sonra gülümse.
Daðýlsýn þehrâyini içimin.
Anlasana!
Topraða týrnaðýný geçirerek doðurur beni her ana.
Cihan bir yana, sen bir yana.
Avluda kimsesiz çocuk sesleri,
Yükselir hengâmeyle arþa.
Tut bu hasta ellerimi,
Hâla bir umudun varsa.
Kýrýk bir aynadýr Þam pazarýnda yalnýzlýk,
Tassýz taraksýz þehzadeler giyinir cübbeni.
Ýhtiyar bir keþiþin tövbesi uyutur beni.
Beni bir akþamüstü kuytuda ara.
Ýksirli laflar buyurur sultan aðýzlýlar,
Cariye koðuþlarýndaki Rum kadýnlara.
Kasýmpatýlar, akþamsefalarý, menevþeler...
Hepsi...
Hepsi senin kokun.
Dokun...
Ordusu daðýlmýþ hiç’in, kalesi alýnmýþ yok’un
Hatrýna
Dokun.
Bozuldu Mezopotamya’nýn örtüsü,
Yýldýzlarý saçlarýna örünce.
Taþýnmak isterdim,
Yüzünün en yakýný bir limana;
Ama seni uzaktan öyle mutlu görünce...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuzhan Özağdaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.