Yüreðime iþledim nakýþ nakýþ resmini,
Selama dursun diye sevdalýlar önünde...
Hicap ettim aðzýma alamadým ismini,
Hesap sorarlar diye bana mahþer gününde...
Her gün kalbimi delen o simsiyah kaþlara,
Feda olsun cihanlar sendeki bakýþlara,
Leyla’nýn közü yetmez içimdeki kýþlara,
Kaç ruh yandý da söndü güller gülü teninde...
Ay isterse kýskansýn, Güneþ seninle doðsun,
Ayaðýna türabým; sen beni duymuyorsun,
Ne olur biraz gül de isterse kalbim dursun,
Dünyalar benim olur, yok olsam bedeninde...
Sen Miraysýn göklerde, tarife güç mü yeter?
Lâl oldu dilde diller, bülbüller boþa öter,
Sevdanýn bacalarý her zaman baþka tüter,
Elbet bitecek bir gün güzelliðin senin de...
Aciz kaldý gönüller, aþka düþse ne yazar?
Sevdan ile üþüyen, aþýk aklýný bozar,
Sýçradý ruhlar tenden sevene oldun mezar,
Ölüm melekleri mi gezer senin geninde?
Sendeki güzelliðin þavkýný gören söner,
Aþkýndan bitap düþer, çölde seraba döner,
Ümit’im pervanesin maþuk seninle yanar,
Beyaz gelinlik giyer mumlarýn mateminde.
Ankara 20.05.2008
Ümit Zeki SOYUDURU
Miray: Gökyüzünün en parlak yýldýzý.