Güneþ yumdu gözünü, gözüme indi perde,
Bir hile sezmemiþtim verdiðin sözlerinde,
Ben hala bekliyorum buluþtuðumuz yerde,
Sevginin sürgünüyüm, mahkumum gözlerinde.
Mümkün mü seni silmek? Yerin hala duruyor.
Kirpiklerin kalbimi, onikiden vuruyor.
Nerede adýn geçse, damarda kan duruyor.
Sevginin sürgünüyüm, mahkumum gözlerinde.
Benim olman imkansýz, istemem bunu ben de.
Aldattý beni ruhum, olmuþ ruhuna bende.
Bilmeyen mi var gülüm, günah olmaz sevende.
Sevginin sürgünüyüm, mahkumum gözlerinde.
Bu ne endam; bu ne naz? Gururuna ne deyim?
Sýrrýn nedir desene, bilmezsem ne edeyim?
Kapanmýþ gönül yolun, ben nereden gideyim?
Sevginin sürgünüyüm, mahkumum gözlerinde.
Gönlünün sarayýndan adalet istiyorum,
Mazimizde ne varsa þahit olsun diyorum.
Ne söylesem, ne etsem ben hala bilmiyorum,
Sevginin sürgünüyüm, mahkumum gözlerinde.
Ümit Zeki aðlama, umutlarýn boþuna.
Senin gibi onun da sevda çöker baþýna.
Hiç ümit veriyor mu? Bakmýyor gözyaþýna,
Kýr gitsin zincirleri, yok olma gözlerinde.
Ankara - 26.05.2008
Ümit Zeki SOYUDURU